Honorata Stefania
Bukowska
(zm. 31 VII 2014)
Honorata Stefania Bukowska
(zm. 31.07.2014)
Mamo! mamusiu! mateczko moja!. szukam cię wszędzie! oczy wypatruję i nigdzie nie znajduję... cóż Tyś uczyniła mi... odeszłaś! i płakać zabroniłaś! oczy już suche me! ale serce nie może posłuchać cię... rozpacz ... i łzy ... łzy tak dużo ich w sercu mym bo jak mam bez ciebie Mamo żyć ja córka twa, tak bardzo osierocona dziś. wołam cię. przyjdź wołam bądź... przytul mnie. ale ty nie słuchasz wołań mych... jeszcze chwilę temu twoja świeca życia paliła się a teraz... teraz zgasła zgasła w kilka chwil... nie ma Cię już nigdzie nie ma. kiedy ja płakałam i żyć nie chciałam byłaś przy mnie tuliłaś i uczyłaś swoje skrzywdzone dziecko na nowo żyć ja Tobie moja kochana mateńko pomóc nie zdołałam... choć tak bardzo chciałam. choć codziennie umierałam ze strachu o każdy twój dzień dziś oddałabym wszystko za jeszcze jedno spojrzenie twych mądrych oczu, za jeszcze jedno ciepłe przytulenie...za jeden dotyk twojej matczynej dłoni ja wiem Mamo, wiem, że nasz los kresem znaczony, że rozkoszą i bólem barwiony, wiem też, że warto. mimo wszystko na tym świecie być warto marzyć i śnić... ale jak mam bez Ciebie mateczko moja - dalej żyć... no jak. tak bardzo tęsknię za tobą już Mamo czarodziejko moja. zatrzymująca zło całego świata na progu własnego domu kocham cię. i zawsze kochać będę. do kresu dni mych.....